دکتر حامد حاجی‌حیدری؛
فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ علم جامعه‌شناسی، در دهه ۱۸۳۰، به مثابه پادزهر آزادی افراطی دوران آغازین انقلاب فرانسه، بنیان گذاشته شد، و انتظار بر این است که اهل این علم بیش از هر عضو دیگر اجتماع، مدافع ارزش‌های مکرم اجتماع در مقابل فردیت‌های به افراط رفته باشند.
▬ از آغازین روزهای بنیان‌گذاری دانش اجتماعی، این، یک قاعده قطعی به حساب می‌آمده است که «میزان آزادی و تنوع، باید در دامنه توان اجتماع در ایجاد اتحاد، محدود شود»؛ در غیر این صورت، نه از اجتماع و نه از فردی که ذاتاً موجوداجتماعی است، اثری نخواهد ماند. آزادی، موجب ارتقاء تقسیم کار اجتماعی است، ولی نمی‌توان و نباید به نام مقدس آزادی، به ارزش‌های مکرم اجتماع حمله‌ور شد.
▬ متأسفم، ولی باید پذیرفت که از اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۱، و به دنبال کوشش مضحک دختران و پسران دانشکده علوم اجتماعی برای بازی مشترک فوتبال! که حتی در مهد فوتبال دنیا نیز نامرسوم است، ضداجتماعی بودن در دانشکده علوم اجتماعی وارد دور فجیعی شد، و دو ماه بعد، در تیرماه ۱۴۰۱، قربانی گرفت؛ معاون فقید آموزشی دانشکده، خانم دکتر مریم نجارنهاوندی، بدون هیچ زمینه قبلی و در اوان میان‌سالی، متحمل یک خون‌ریزی گسترده مغزی شدند و پس از یک کمای کوتاه، وفات یافتند. و باز متأسفم از این بابت که وجدان دانشکده علوم اجتماعی، زیر گرد و خاک اغراض سیاسی و افراط‌های آزادی‌مآبانه، اندک تکانی نخورد.
▬ از شهریورماه و همراه با افراط‌های برنامه‌ریزی شده سال گذشته، دانشکده علوم اجتماعی، با زمینه قبلی، از تمام مرزهای افراط‌گری عبور کرد و بسیاری از حریم‌های دانش و دانشگاه و ادب و اجتماع، در این دانشکده شکسته شد و همچنان وجدان دانشکده علوم اجتماعی تکان نخورد.
▬ حالا، در دفاعیه‌ای که بیشتر تهاجمی بی‌ملاحظه به اجتماع بود، یک دو جین از ارزش‌های مکرم این اجتماع هتک و نقض گردید، و باز، معاون آموزشی دانشکده آماج آسیب قرار گرفت؛ استاد راهنما، تنها لحظاتی قبل از برگزاری این جلسه، موضوع را به آموزش اطلاع می‌دهند؛ از این قرار، مجدداً اثبات می‌شود که مدیریت آموزشی، در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران با پاره‌ای ضداجتماعی بودن‌هایش، یکی از مشاغل پر خطر دنیاست!
▬ و اگر از منشأ این ضداجتماعی بودن در دانشکده علوم اجتماعی جویا شوید، ناگزیر باید گفت که، علم اجتماعی و بویژه برخی شاخه‌های آن فاصله بسیاری از یک علم دقیق گرفته‌اند و میدانی برای سلایق ناسنجیده سیاسی گردیده‌اند و مسیر حل این دشواری نیز از حرکت به سوی روش‌مندی و دقت می‌گذرد.
مآخذ:...
هو العلیم
